Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Dalesze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Dowiedz się więcej o naszej polityce prywatności

Zamknij

17 - 28/06/2016

fot. Willem Popelier
Galeriafot. Willem Popelier
  • ŚLEDŹ REAKCJE NA BLOGU WYDARZENIA

    Performatywna instalacja usytuowana w zatłoczonym punkcie miasta. W szklanych gablotach performerzy zastygają w niepokojących sytuacjach, przypominając muzealne eksponaty za dźwiękoszczelną szybą. Poprzez serię ośmiu, codziennie zmieniających się tableaux vivants artysta bada kolektywne lęki i tematy tabu współczesnych europejskich społeczeństw. Ekspozycja nawiązuje z jednej strony do „freak shows”, które jeszcze kilka dekad temu stanowiły źródło rozrywki bogatych europejskich społeczeństw; z drugiej strony – do słynnej pracy René Magritte’a „Ceci n’est pas une pipe” (To nie jest fajka). Artysta w przewrotny sposób konfrontuje widza z obrazami: historii, miłości, pożądania, sztuki, rodzicielstwa, przyszłości czy natury. Każdy z tych obrazów w inny sposób porusza widza – onieśmiela go i zaskakuje, dając mu możliwość spojrzenia na rzeczywistość z innej perspektywy. Każdy jednak wyzwala pytania o status oglądanych postaci: czy nam zagrażają, czy prowokują, czy wymagają empatii? Odpowiedź leży w spojrzeniu każdego widza.

     

     

    18.06. / “Ceci n'est pas de l'art”
    19.06. / “Ceci n'est pas une mere”
    20.06. / “Ceci n'est pas de l'amour”
    21.06. / “Ceci n'est pas le futur”
    22.06. / “Ceci n'est pas de l'histoire”
    23.06. / “Ceci n'est pas la nature”
    24.06. / “Ceci n'est pas notre desir”
    25.06. / “Ceci n'est pas notre peur”



     

  • Dries Verhoeven studiował scenografię teatralną na Akademii Sztuk Pięknych w Maastricht w Holandii. Tworzy instalacje, happeningi i performanse, w których widz jest głównym bohaterem, angażowanym w projekt często w sposób radykalny i trudny do przewidzenia. Rola aktorów nie polega na kreowaniu postaci, lecz umożliwieniu widzowi przeżycia doświadczenia teatralnego. W zagonionym, chaotycznym świecie Dries Verhoeven szuka gestów, które onieśmielą i zostaną zapamiętane. Mają pomóc widzom ponownie odkryć siebie. Na polu codzienności udaje mu się wywołać niepożądane, poetyckie i wprowadzające w zakłopotanie momenty, które pozwalają doświadczać rzeczywistości z innej perspektywy. Dries Verhoeven jest laureatem Mont Blanc Young Directors Award festiwalu Salzburger Festspiele (2009). W ramach Malta Festival Poznań 2012 pokazał projekt „The Big Movement” – widzowie siedzieli w małym, mobilnym kinie ustawionym na poznańskim rynku i oglądali obrazy zarejestrowane przez kamerę na zewnątrz. Narratorką filmu była Chinka, która opowiadała o ich mieście z perspektywy azjatyckiego obserwatora, obcego, przybysza.