Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Dalesze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Dowiedz się więcej o naszej polityce prywatności

Zamknij

17 - 28/06/2016

fot. Dominik Kielban
Galeriafot. Dominik Kielban
  • Zabieramy Was na spacer do miejskiego kosmosu w wymiarze mikro. Przez niewidzialne gołym okiem światy mikrobiologii poprowadzi nas szalony duet naukowo-performatywny. Zmienimy skalę w naszych oczach i umysłach i znajdziemy populacje zupełnie inne od ludzkich. Wyobrazimy sobie mikroorganizmy i spróbujemy je odnaleźć. Rezultaty poszukiwań mogą być zaskakujące! Sprawdźcie czy Wasze wyobrażenia o tym, co widoczne pod mikroskopem pokrywają się z rzeczywistością.

    z cyklu: Niewidziane Miasto
    Rezygnując z przetartych szlaków i nadrzędnej zasady organizującej nasze osobiste ścieżki – „od celu do celu” – chcemy przyjrzeć się miastu z perspektyw niedostrzeganych lub nieobecnych na co dzień. Zaprosiłyśmy niecodziennych przewodników, ekspertów różnych dziedzin m.in.: mikrobiologii, botaniki, socjologii czy architektury, którzy pokażą nam swój punkt widzenia. Wspólnie spróbujemy odwrócić zasadę, według której to mapa reguluje nasze doświadczenie przestrzeni.

  • DOMINIK KIELBAN – biolog, związany z poznaniem od dziecka, hodowca egzotycznych owadów. Zafascynowany entomologią i akarologią. Swojej pasji nie potrafi zachować dla siebie i uwielbia się nią dzielić. Wyjście ze znajomymi kończy się zajęciami terenowymi z zakresu biologii środowiska. Najbardziej na świecie kocha naturalne, pierwotne siedliska, a szczególnie Beskid, w który często się zapuszcza.
     

    AGNIESZKA KŁOS – z zawodu rzeźbiarka i graficzka. Z zamiłowania do natury lubi chodzić na boso. Energiczna, ciekawa świata poszukująca nowych energii w życiu i sztuce. Tworzy rzeźby, scenografię, lalki teatralne, instalacje, ceramikę użytkową i artystyczną. Należy do „Brygady Pigmaliona”, której celem i istotą istnienia są zarówno spotkania ludzi, wspólna praca rzeźbiarzy, jak i performance. Współpracuje z poznańskimi teatrami „Porywacze Ciał” i „Automaton”. Jej ekspresja ujawnia się na scenie, wybucha wtedy jak wulkan. Potrafi przez godzinę liczyć włosy na głowie łysego, wzbudzając w publice na zmianę śmiech i płacz.